فرشته سهیلی؛ محمد عزیزی؛ رحمن سوری؛ وریا طهماسبی
چکیده
هدف: مقاومت به انسولین نقش مهمی در ایجاد ناهنجاریهایی همچون نقص در تحمل گلوکز، دیابت نوع2، چاقی و هیپرلیپیدمی دارد. کشف پروتئین تیروزین فسفاتاز 1B (PTP-1B) بهنظر میرسد نقطه عطفی در بررسی انتقال سیگنالدهی انسولین است. لذا هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر 6 هفته تمرینات تناوبی شدید (HIIT) بر بیان ژن پروتئین تیروزین فسفاتاز1B در بافت ...
بیشتر
هدف: مقاومت به انسولین نقش مهمی در ایجاد ناهنجاریهایی همچون نقص در تحمل گلوکز، دیابت نوع2، چاقی و هیپرلیپیدمی دارد. کشف پروتئین تیروزین فسفاتاز 1B (PTP-1B) بهنظر میرسد نقطه عطفی در بررسی انتقال سیگنالدهی انسولین است. لذا هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر 6 هفته تمرینات تناوبی شدید (HIIT) بر بیان ژن پروتئین تیروزین فسفاتاز1B در بافت عضله رتهای دیابتی نوع2 میباشد روش‌شناسی: در این تحقیق، 20 سر رت نر10 هفتهای دیابتی شده به طور تصادفی در دو گروه تمرین تناوبی شدید و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین، برنامه HIIT را هر هفته 5 جلسه 30 دقیقهای به مدت 6 هفته در قالب دویدن روی تردمیل انجام دادند، به طوری که سرعت دویدن به تدریج از 25 متر در دقیقه در هفته اول به 35 متر در دقیقه در هفته ششم افزایش یافت، چهل و هشت ساعت پس از آخرین جلسه تمرین نمونهگیری خونی و بافتبرداری از عضله دوقلوی رتها انجام شد و بیانژن از طریق روش Real-Time PCR انجام شد. از آزمون شپیروویلک و tمستقل در سطح معناداری 05/0P≤ برای تجزیه و تحلیل دادهها استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که PTP-1B در رتهای گروه تمرین HIIT کاهش یافت اما از لحاظ آماری معنیدار نبود (432/0=P)، درحالی که شاخص مقاومت به انسولین و گلوکز ناشتا کاهش معنیداری را نشان دادند (001/0=P) اما انسولین سرم بهطور معنیداری افزایش یافت (003/0=P). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج حاصل، به نظر میرسد تمرین تناوبی شدید با وجود بهبود در دیابت نوع2 و مقاومت به انسولین تأثیری بر بیان ژن PTP-1B نداشته باشد. واژگان کلیدی: بیان ژن PTP-1B، دیابت نوع2، تمرین تناوبی شدید، مقاومت به انسولین.
